این آب تبرک است...(شهید سرلشکر خلبان عباس بابایی)

بسم رب الزینب...
در پاتکی که عراق به منظور پس گرفتن جزایر مجنون انجام داد،بابایی شیمیایی شد.
و سر او پر شده بود از تولهای ریزی که خارش داشت.
تاولها در اثر خاراندن می ترکیدند و این مسئله موجب ناراحتی او می شد.
به او اصرار کردم تا به بیمارستان برود؛
ولی می گفت که در شرایط فعلی اگر به بیمارستان بروم مرا بستری می کنند.
او پیوسته نگران وضعیت جنگ بود.
در همان روزها،یک روز که به طرف بیرون جزیره مجنون در حرکت بودیم،به برکه آبی که پر از نیزار بود رسیدیم.
عباس لحظه ای ایستاد و به جریان آب دقت کرد.
سپس با حالتی خاص روی به من کرد و گفت:
_حسن!می دانی این آب کدام آّب است؟
گفتم:
_خب آبی مثل همه آبها.
عباس گفت:
اگر دقت کنی امام حسین(ع) و حضرت ابوالفضل(ع) در کربلا دستشان را به همین آب زدند.این آب تبرک است.
سپس پیاده شد و شروع کرد با آن آب سرش را شست و شو دادن.
او معتقد بود که تاولهای سرش مداوا خواهد شد.
چند روز از این ماجرا نگذشته بود،که تمام تاولهای سر او مداوا شد.

راوی: ستوان حسن دوشن
______________________________

دل نوشته:

خواست بگیرد ز علی نقطه ی ضعفی

دیوانه ندانست که علی نقطه ندارد