این مرد را می شناسید؟!(حاج احمد متوسلیان)

آیا این مرد را می شناسید ؟

!!!! لطفا بدون توجه به متن صفحه ی بعد به چند سوال زیر پاسخ دهید!!!!

1.آیا این مرد را می شناسید؟                                                               

2. آیا تا این لحظه نام احمد متوسلیان به گوشتان خورده بود؟       

3. در صورت آشنایی ، هر آنچه درباره ی این مرد می دانید در چند سطر زیر بنویسید.

...............................................................................................................................................................................................

................................................................................................................................................................................................

..........................................................................................................

4. آیا واژه ی 4 دیپلمات  شما را به یاد حادثه ای خاص می اندازد ؟         

متن صفحه ی بعد را مطالعه کنید تا بدانید چرا به فرموده ی آیت الله بهجت همه ی ما  باید ظرفی را از دعاهای خود پر کنیم تا سرنوشت این مرد روشن شود! تا بدانید برای چه رسانه های غربی لقب ژنرال را برایش برگزیده اند! تا بدانید چرا به خاطر سرنوشت این مرد 30 سال است که میان ایران و رژیم غاصب اسرائیل بحث و جدل است! تا بدانید چرا به او  و شهیدان احمد کاظمی و حسین خرازی ، فاتحان  خرمشهر می گویند.

در روزگاری که همه باید به فکر خود باشیم و این باید لعنتی خیلی چیزها را برایمان بی معنی کرده و یا از یاد برده، شاید سر زبان انداختن نام احمد متوسلیان فاتح خرمشهر ، سخت و دشوار باشد. سخت و دشوار اما نه به اندازه ی روزهای درگیری خیابانی و کوچه به کوچه و گاه خانه به خانه ی خرمشهر . اما حتی اگر خرمشهر خونین شود از خون مردان و زنان و کودکان، می توان آن را بازپس گرفت.می توان خرمشهر را به جهان شناساند.پس می توان احمد را به جهان شناساند.آری...درد جامعه ی امروز ما را احمد متوسلیان می تواند حل کند.اگر او و یا هم کیشان او و یا لااقل منش او زنده بماند می توان ایران را شاد دید.منکر اتحاد امروز مردم نیستیم.منکر عشق مردم به ایران نیستیم.اما به راستی 3 خرداد 1361 ایران جور دیگری بود. و اما احمدمتوسلیان...... احمد متولد 15 فروردین ماه سال 1332 در تهران بود.پس از پایان دوره ابتدایی، در هنرستان صنعتی، شبانه به تحصیل ادامه داد و در سال 1351 موفق به اخذ دیپلم گردید. سپس به خدمت سربازی اعزام شد و در شیراز دوره تخصصی تانک را گذراند و پس از آن، به سریل ذهاب اعزام شد. او در دوران سربازی به مبارزات مخفیانه ی خود می پرداخت.پس از پایان دوره ی خدمت در یک شرکت تأسیساتی خصوصی استخدام شد.سپس به خرم آباد منتقل و در آنجا توسط ساواک به جرم خرابکاری و اقدام علیه امنیت رژیم بازداشت شد و مدت 5 ماه را در زندان و در سلول انفرادی گذراند.پس از پیروزی انقلاب در پی غائله ی کردستان به همراه 66 نفراز دوستانش برای پاکسازی منطقه به آنجا رفت و با خلاقیت و شجاعتی که داشت توانست منطقه را پاکسازی کند و به دلیل این شجاعت و ابتکار عمل  به عنوان فرمانده ی سپاه پاوه منصوب شد. پاکسازی بیشتر مناطق غرب کشور مانند مریوان و مناطق اطراف و همچنین آزادسازی ارتفاعات دزلی تنها گوشه ای از دستاوردهای این شیرمرد است.به طوری که محسن رضایی فرمانده ی سابق سپاه درباره ی مجاهدتهای احمد در غرب این طور می گوید: (( ...وقتی به حضور احمد در غرب نگاه می کنیم ،می بینیم که تقریبا احمد در بیش از دو سوم شهرهای کردستان وارد عمل شده و در همه ی آنها موفق بوده که این کارنامه ی درخشان را کمتر می توان در میان فرماندهان جنگ مشاهده کرد)).

همزمان با شروع جنگ تحمیلی کار احمد دشوارتر شد.از یک سو با نیروهای سپاه یکم عراق می جنگید و از طرف دیگر با نیروهای ضدانقلاب.با گسترش جنگ در جبهه های جنوب ، به درخواست محسن رضایی فرمانده ی وقت سپاه احمد به همراه حاج ابراهیم همت مأمور شدند تا تیپی را برای شرکت در عملیات آماده کنند.و احمد در کوتاه ترین زمان ممکن این کار را کرد.کاری که شاید هیچ فرمانده ی بزرگی در هیچ ارتشی در هیچ جای دنیا نتواند انجام دهد.احمد این کار را کرد و در عرض 52 روز یک تیپ کاملا ورزیده تشکیل داد. تیپ 27 محمد رسول الله (ص). احمددر اولین عملیات محوله که عملیات بزرگ فتح المبین بود نیز خوش درخشید.و این گونه بود که احمد به یک فرد تأثیر گذار و سرشناس در جنگ تبدیل شد.بعد از عملیات فتح المبین که واقعا فتحی مبین بود ، نوبت آزادسازی خرمشهر در طی چند مرحله عملیات بود.عملیاتی بزرگ و غرور آفرین.عملیات بیت المقدس.احمد که فرمانده ی لشگر 27 محمد رسول الله (ص) بود در پایان مرحله ی سوم عملیات که آخرین مرحله بود علی رغم مجروحیتش دوشادوش همرزمان خود جنگید تا اینکه حدود بعد از ظهر 3 خرداد سال 1361 با نیروهایش وارد خاک خرمشهر شد.و خرمشهر آزاد شد. خرمشهر با جانفشانی های احمد و نیروهایش و شهدایی چون احمد کاظمی و حسین خرازی آزاد شد.دو بزرگواری که هیچ گاه تا لحظه ی شهادت حتی یکبار خود را فاتح خرمشهر ننامیدند و همیشه از صحبت در این باره طفره می رفتند.چندی نگذشت که خبرهایی تکان دهنده از لبنان به گوش رسید.خبراین بود؛ ارتش رژیم غاصب صهیونیستی به جنوب لبنان و سوریه یورش برده است.قرار شد که نیروهای ایران برای مقابله با حمله ی رژیم اسرائیل به لبنان بروند.این بار هم احمد انتخاب شد.احمد با نیروهایش ابتداوارد دمشق شدند.سپس  احمد به آموزش نیروهای خودی و لبنانی پرداخت و به عقیده ی خیلی ها ارتش حزب الله متولد یافته ی نیروهای احمد و دست پرورده ی اوست.اما امام فرمود : ((راه قدس از کربلا می گذرد)).و بدین ترتیب نیروها قبل از هرگونه عملیاتی عازم ایران شدند.در آخرین مراحل اعزام نیروها خبری به گوش حاج احمد رسید.نیروهای فالانژ و ارتش اسرائیل سفارتخانه ی ایران را محاصره کرده و قصد تصرف آن را داشتند.احمد به همراه 3 تن دیگر کاظم اخوان ، تقی رستگار و سیدمحسن موسوی(کاردار سفارت) سوار یک ماشین بنز شدند تا بتوانند اسناد و مدارک را قبل از تصرف از سفارت خارج کنند.  اما در ایست بازرسی علی رغم مصونیت دیپلماتیک این 4 دیپلمات توسط نیروهای فالانژ وابسته به اسرائیل از ماشین به اجبار پیاده شدند و ..  14 تیرماه امسال که برسد می شود 30 سال ...30 سال از آن روز و آن سفر می گذرد.. سفر بدون بازگشت....هنوز احمد برنگشته است... و اما اصل مطلب.کم نظیر بودن احمد تنها بخاطرکارنامه ی جنگی اش  نیست.بخاطر منش اوست.و در واقع این منش شهدا و مردان جنگ بود که آنها را سرزبان انداخت. احمد در کنار خود حاج همت را داشت.همتی که وقتی احمد او را به دلیل عدم آمادگی نیروها به همراه افراد خاطی تنبیه کرد و در گل و لای او را غلطاند و دستور داد سینه خیز برود ، چیزی نگفت.احمد تنها افراد پایین دست را تنبیه نکرد.معاون تیپ و فرد دوم تیپ حاج همت را هم تنبیه کرد.و خود را نیز مقصر دانست و به همراه آنها در گل و لای سینه خیز رفت.اینها را باید آموخت.احمد کاظمی بودن را باید یاد گرفت.حسین خرازی بودن را...حاج ابراهیم همت بودن را.....و احمد متوسلیان بودن را.

وقتی از آیت الله بهجت درباره ی وضعیت ایشان سوال شد، فرمودند:(( برای آزادی این عزیزان باید ظرفی از دعا لبریز شود))       التماس دعا